Rrëmbimi i Vanjës nuk ka ndodhur në mes të rrugës, por në hyrje të ndërtesës

Postimi pretendon në mënyrë të rreme se rrëmbimi i Vanjës ka ndodhur në rrugë dhe jo brenda ndërtesës, gjë që nuk është e vërtetë. Gjithashtu nuk është e vërtetë që rrëmbimi është kapur në kamera. Përkundrazi, rrëmbimi nuk është në pamjet e kamerës, sepse është kërkuar një “zonë të vdekur”, pra vende ku kamerat nuk regjistrojnë.

 

Po shqyrtojmë një postim në rrjetin social Facebook ku shkruhet:

Nga pamjet e kamerave rezultonte se rrëmbimi nuk ka ndodhur në hyrje por në mes të rrugës dhe se personat e arrestuar nuk e kanë kryer rrëmbimin. Regjistrimet u morën për të fshehur identitetin e rrëmbyesve dhe për t’i lejuar ata të kalonin kufirin në mënyrë të sigurt. “Obixhuko” e di kush janë rrëmbyesit, por ka frikë t’i arrestojë. I arrestuari ka pranuar krimin duke e rrahur dhe kërcënuar jetën dhe sigurinë e familjeve. Nuk është rastësi që autoritetet turke nuk i kanë dhënë Palçon dhe kanë kërkuar prova materiale të cilat nuk kanë mundur t’i japin. “Obixhuko” dërgoi vetëm deklarata nga të akuzuarit e pafajshëm të rrahur.

Njoftimi ka të bëjë me rrëmbimin dhe vrasjen e 14-vjeçares Vanja Gjorçevska, e cila ishte rrëmbyer nga hyrja e saj në objektin ku jetonte në lagjen e Shkupit, Debar Maalo, dhe më pas u dërgua në afërsi të Shkupit, në fshatin Brazda, dhe u vra, pas së cilës trupi i saj u varros.

Në vendin ku është varrosur trupi i Vanjës përmes deklaratave të të dyshuarve për krimin erdhën organet hetuese, ndërsa vetë ata si organizator dhe ekzekutor e theksuan tashmë të parin e dyshuar Ljupço Palevski. Nuk është e vërtetë që pamjet e kamerave tregojnë se rrëmbimi nuk ka ndodhur në hyrje, por në mes të rrugës. Këtë e dimë nga konferenca për media e prokurorit Gavril Bubevski dhe ministrit të Punëve të Brendshme Oliver Spasovski më 4 dhjetor, një ditë pas gjetjes së trupit të pajetë të Vanja Gjorçevskës. Në atë konferencë për shtyp, në pyetjen e një gazetari nëse rrëmbimi është regjistruar në pamjet e kamerave të sigurisë, prokurori dhe ministri i Brendshëm janë përgjigjur negativisht. 

Grabitja nuk u kap nga kamera pasi ndodhi brenda hyrjes. Nuk mund të konkludojmë paraprakisht për rolin e babait, sepse asgjë nuk është dëshmuar apo hedhur poshtë. Sa i përket Pançes së vrarë, ata kanë pasur marrëdhënie borxhi-kreditor, gjegjësisht i vrari i ka borxh rreth 500 euro fqinjit të tij, i cili është një nga ekzekutorët dhe për këtë arsye i kanë marrë automjetin, por qëllimi ka qenë që automjeti të përdoret për rrëmbimin e vajzës, shpjegoi prokurori Bubevski.

Janë siguruar regjistrime nga kamerat e sigurisë nga 70 lokacione, si dhe nga sistemi Safe City, por në to nuk është regjistruar rrëmbimi.

Vetë rrëmbimi ka ndodhur brenda pallatit dhe jo në mes të rrugës siç pretendohet rrejshëm në postimin që po shqyrtojmë. Emisioni KOD raportoi se rrëmbimi ka ndodhur në hyrje të ndërtesës bazuar në informacione, sipas të cilave organizatorët kërkonin zona të vdekura, gjegjësisht vende përreth objektit ku nuk kishte kamera, pra ku kamerat nuk i kapnin ( nga minuta 2 e 21 sekonda në minutën 3 e 33 sekonda në video).

Prokurori Bubevski tha më 12 dhjetor se deklaratat e të dyshuarve flasin gjuhën e njëjtë me provat materiale.

Rrëmbimi nuk është regjistruar në pamjet e kamerave të sigurisë, ndaj as nuk mund të pretendohet se “rrembimin e ka kryer dikush tjetër”. Në kamera janë regjistruar dy automjete, duke përfshirë Citroenin e Pançe Zhezovskit, i cili u gjet i djegur. Megjithatë, vetë momenti i rrëmbimit dhe largimit nga godina nuk është në kamera.

Për pretendimin se “rrëmbyesit e vërtetë” e kaluan kufirin shëndoshë e mirë, nuk ka asnjë provë, është i pabazë dhe mashtrues. I dyshuari i vetëm, Ljupco Palevski Palço, kaloi kufirin maqedonas, pastaj përmes Beogradit dhe Bullgarisë shkoi në Balikesir në Turqi, ku tani po pret në paraburgim ekstradimi.

Nuk ka asnjë provë se i arrestuari ka pranuar krimin me rrahje dhe kërcënime për jetën dhe sigurinë e familjeve, siç thuhet në postim dhe se “nuk ka qenë rastësi që autoritetet turke nuk ua kanë dhënë Palçon maqedonasve”.

Procedura në të cilën po kalon Ljupço Palevski në këtë moment, gjegjësisht procedura në të cilën ai është në pritje të ekstradimit, është një procedurë e përcaktuar qartë dhe e standardizuar që nuk ndodh brenda natës dhe kështu është për të gjitha rastet, jo vetëm për Palevskin. Është e vërtetë se gjatë kësaj procedure ekstradimi autoritetet turke kërkojnë prova nga autoritetet maqedonase, por nuk është e vërtetë që autoritetet maqedonase nuk i kanë ofruar ato. Edhe autoritetet turke dërguan ADN-në e Palevskit autoriteteve hetuese maqedonase, sipas procedurës standarde. 

Ministria maqedonase e Drejtësisë përmend për Radion Evropa e Lirë se në Turqi kanë deri në 100 kërkesa për ekstradim në ditë, për shkak të madhësisë së vendit me një popullsi prej 80 milionë banorësh, i cili kufizohet me vende si Siria dhe Iraku. Nuk përjashtohet që Palevski të përdorë të gjitha mjetet në dispozicion për t’u ankuar për paraburgimin derisa të zgjasë procedura. Megjithatë, për momentin nuk ka asnjë të dhënë se Turqia nuk do t`ja dorëzojë Palevskin Ministrisë së Brendshme të Maqedonisë. Bëhet fjalë për mosnjohje të plotë të procedurës së ekstradimit e cila përshkruhet qartë këtu.

Për të gjitha faktet e mësipërme, ne e vlerësojmë postimin që po shqyrtojmë si të pavërtetë.

 

Të gjitha komentet dhe vërejtjet në lidhje me këtë dhe artikujt e tjerë të Vërtetmatës-it, kërkesat për korrigjime dhe sqarime, si dhe sugjerimet për verifikimin e deklaratave të politikanëve dhe premtimeve të partive politike, mund t’i dorëzoni përmes këtij formulari