Vërejtje të pahijshme ndaj ministres së Mbrojtjes si rezistencë e fermentuar ndaj Marrëveshjes së Prespës

Anëtarësimi në NATO si bazë e kishte Marrëveshjen e Prespës. Ndërsa, kritika ndaj kësaj marrëveshje është baza mbi të cilën opozita kërkon të fitojë një pjesë të opinionit publik, pa përmendur NATO-n. Me zhvillimet aktuale rreth Ukrainës, ngjiten të gjitha fragmentet e rezistencës ndaj Marrëveshjes së Prespës, andaj në komunikimin publik na del fjalia e llojit si “menduam se NATO-ja do të na mbronte, ndërsa tani ne do ta mbrojmë NATO-n”, në përputhje me logjikën e deformuar se ka fitime pa investim vetjak në to.

Shkruan: Ljubomir Kostovski

Lexuesit e kujdesshëm të medias, përfshirë këtu edhe ata që nuk janë në zonën mainstream, sigurisht deri tani kanë vënë re se kritikët e Marrëveshjes së Prespës rrallë e kanë vënë këtë dokument në kontekstin e një prej përfitimeve me këtë akt: anëtarësimit në NATO, si hap i pamohueshëm i madh përpara drejt sigurisë së vendit. Natyrisht, kjo pritej të përshpejtonte rrugën tonë drejt BE-së, por ka shumë arsye të jashtme pse kjo nuk ndodhi, dhe asnjë për asnjë formë keqdashje, që vërehen te gazetarët dhe redaktorët, drejtuesit e të ashtuquajturave tribuna apo intervista, në të cilat konstatohet ajo paterica retorike – “shumë sakrifikuam dhe nuk morëm asgjë”.

Për të mos dalë nga konteksti i temës, të sqarojmë se pas këtij “përkufizimi” fshihet matrica e kritikave të partisë më të madhe opozitare ndaj kundërshtarit politik në stilin “dhamë – nuk fituam”, duke fshehur gjithmonë emrin e NATO-s si qëllim! Kjo për faktin e zhveshur se përmendja e organizatës së sigurimit ushtarak e ka prishur përshtypjen.

Praktikisht – ne si vend i vogël dhe i pambrojtur, me një emër të përkohshëm që së paku do të thotë konfirmim i identitetit, me hyrjen në NATO e bëmë mbrojtjen e plotë të identitetit tonë dhe hoqëm rrezikun brenda kufijve të tij, që është bazë për shkatërrimin e plotë të tezave të atyre “që e mbrojnë emrin”.

Në një moment, që për disa qendra analitike u duk më e mira, ndoshta jo për shkak të ndonjë rrëshqitjeje të përditshme, emri i NATO-s bie në sy në fjalorin e përditshëm në pjesën e opinionit publik, i cili ende nuk është i sigurt nëse është pro apo kundër anëtarësimit tonë në Aleancë. Dhe kjo përmes kritikave, ose më saktë – talljes me ministren e sapoemëruar të Mbrojtjes. Por, për shkak të çfarë rrethanave:

• shmanget përfshirja e lidershipit politik të opozitës në kritika dhe veprimi u lihet karberëve mediatik tashmë të njohur me fjalorin e tyre të njohur të rrugës;
• theksi vendoset në qëllim të shtrembëruar: siguria kolektive e vendit nuk kritikohet në gjirin e NATO-s, por ajo, siguria, vendoset kundër një superfuqie – Rusisë. Kjo nënvizon vogëlsinë tonë, me çka sërish shmanget përmendja e drejtpërdrejtë e NATO-s, si shtyllë mbrojtëse, dhe jep një pamje të pasigurisë sonë në formate vizatimore të llojit si “Slavjanka kundër Putinit”!
• për të zhvlerësuar një shtet të pavarur si Ukraina (përkufizimi i një shteti të pavarur përfshin edhe zgjedhjen e partnerëve të jashtëm, apo jo) dhe për të hapur një hapësirë ​​të gjerë për ekzistencën e imazhit të “nënës Rusi që do të bashkojë të gjithë sllavët”.

Kjo taktikë e menduar mirë, e mirë sigurisht si një formë e pushtimit të lehtë të opinionit publik, e cila tashmë është e formatuar për kritika ndaj kësaj qeverie, më parë edhe si opozitë, por tashmë si pjesë e të drejtave dhe detyrimeve të anëtarësimit në kolektive të llojit si Aleanca, por edhe BE, ku gjithashtu lindin jo vetëm të drejta (para nga fonde të ndryshme p.sh.), por edhe detyrime;

Kurse ministrja Slavjanka Petrovska me deklaratën e saj, lëndë e talljes së lartpërmendur, vetëm tha atë që është e vërtetë. Ajo në një deklaratë për TV Telma, theksoi se “plotësisht mbështesim integritetin territorial të Ukrainës”, duke shtuar se “si anëtare e NATO-s, ne mbështesim dhe mbrojmë politikën e dyerve të hapura dhe të drejtën e çdo vendi, përfshirë Ukrainën, për vetëvendosje”. Më pas shtoi se “përmes kanaleve të komunikimit me NATO-n jemi të vetëdijshëm për përpjekjet diplomatike për zgjidhjen e mosmarrëveshjes dhe se ato përpjekje, në negociata, janë të mirëseardhura dhe të mbështetura nga ne”.

Në thelb, te ajo vëmendje të veçantë shkaktoi kjo pjesë e një deklarate të saj (përsëri për Telman):

Angazhimi i Ushtrisë sonë, si dhe i ushtrive të të gjitha shteteve të tjera anëtare të NATO-s, përcaktohet në konferencat e gjenerimit të forcave që mbahen posaçërisht për këtë temë nën koordinimin e Komandës supreme të Forcave Aleate të NATO-s në Minsk. Në këto konferenca, çdo Shtet anëtar vë në dispozicion forcat, njësitë ose pajisjet sipas aftësive të veta. Në këtë moment ushtria jonë si pjesë e atyre strukturave e ka obligim dhe tashmë është duke përgatitur analiza për mundësitë për pjesëmarrjen tonë të mundshme, pra angazhim. Vendimi për pjesëmarrje eventuale është paraparë se me çfarë procedure zbatohet, këtu kërkohet vendim i Qeverisë. Një vendim i tillë ende nuk është marrë, theksoi Petrovska.

Përnjëherë, përmes kritikave tashmë të përmendura ose më saktë – deklaratave të liga, cinike, rrotullohet në një variant, i cili si konstrukt thotë – “ne menduam se NATO do të na mbronte , jo ne NATO-n!”. Ky mendim ekspozon kundërshtarët e Marrëveshjes së Prespës dhe hyrjes së vendit në NATO, si dhe paaftësinë apo mosgatishmërinë e tyre për të kuptuar se anëtarësimi në një organizatë ndërkombëtare shumëpalëshe sjell me vete të drejta dhe detyrime. Për të mos përmendur faktin që është shumë më mirë për ne të mbrojmë dikë, sesa të gjendemi në një situatë të sulmuar, që NATO do të duhet të na mbrojë neve.

Të gjitha komentet dhe vërejtjet në lidhje me këtë dhe artikujt e tjerë të Vërtetmatës-it, kërkesat për korrigjime dhe sqarime, si dhe sugjerimet për verifikimin e deklaratave të politikanëve dhe premtimeve të partive politike, mund t’i dorëzoni përmes këtij formulari