Putin kundërshton marrëveshjen e paqes të ndërmjetësuar nga Trump për Ukrainën dhe vazhdon sulmet ndaj civilëve

Deklaratat provokuese të bëra nga Putini gjatë vizitës së tij në nëndetësen ushtarake ruse Arkhangelsk më 27 mars 2025, konfirmuan atë që njoftuam më 19 mars 2025. – Putin praktikisht po refuzon procesin e paqes për Ukrainën, të iniciuar nga Trump, dhe më parë, të dy ata akuzuan në mënyrë të pajustifikuar Zelenskin për një refuzim të tillë. Edhe Trump e kupton këtë dhe tashmë po humbet durimin me Putinin, duke e kërcënuar atë me sanksione të reja dhe më të ashpra.

 

Shkruan: Vangel Bashevski

Më 27 mars 2025 Vladimir Putin mori pjesë në Forumin Ndërkombëtar të Arktikut në Murmansk në veri të Rusisë, por ai gjithashtu shfrytëzoi rastin për të vënë në punë ceremonialisht nëndetësen Perm, të armatosur me raketa hipersonike Zircon, të cilat mund të përdoren edhe për sulme bërthamore, dhe vizitoi një nëndetëse të ngjashme – Arkhangelsk.

Ambasada ruse ndau një lidhje me një transkript të deklaratave të bëra gjatë asaj vizite, të cilat e bëjnë të qartë se Putini praktikisht po refuzon procesin e paqes për Ukrainën të nisur nga Donald Trump, megjithëse Putin nuk e thotë këtë në mënyrë eksplicite. Kjo konfirmoi artikullin tonë të datës 19 mars 2025, me titull “Putini po bllokon paqen, jo Zelenski dhe evropianët”, në të cilin ndër të tjera shkruanim:

Vladimir Putin nuk dha një përgjigje të qartë dhe të prerë. Ai deklaroi se, në parim, ai është për një armëpushim, por ka disa nuanca që së pari duhet të “zgjidhen”. Kjo do të thotë se pranimi i tij është i kushtëzuar dhe me rezerva, gjë që Zelenski e interpreton si refuzim praktik të paqes, përndryshe Rusia do ta kishte pranuar armëpushimin pa komplikime.

 

Kryesisht deklarata luftarake, jo paqësore

Putin foli me oficerët e marinës që komandonin nëndetësen për konfliktin në Ukrainë dhe negociatat e vazhdueshme të paqes dhe ndër të tjera, tha:

Ne jemi që të gjitha çështjet të zgjidhen me mjete paqësore.

Por ajo thirrje për paqe nuk ishte bindëse dhe ishte vetëm një pikë në oqeanin e deklaratave luftarake dhe kërcënimeve të drejtuara ndaj ukrainasve, si në vijim:

Kohët e fundit kam thënë se do t’i bëjmë presion dhe ka arsye për të supozuar se do t’i mposhtim.

Një kryetar shteti që negocion paqen nuk duhet të bëjë deklarata të tilla, veçanërisht jo nga një nëndetëse ushtarake, kështu që është e qartë se Putini nuk po bën thirrje për paqe, por për vazhdimin e luftës deri në shkatërrimin e forcave ukrainase.

Parashikimet ishin se marrëveshja e paqes do të parashikonte një “ngrirje” të situatës në front, ku secila palë do të ruante territoret që kontrollon në fakt, pa kërkuar ato që thjesht pretendon, por Rusia është kundër kësaj zgjidhjeje. Ajo kërkoi që territoret që ajo pretendon t’i jepeshin “në një pjatë” dhe duke qenë se kjo është joreale, Putini flet për pushtimin e tyre, të cilin ai e quan “çlirim”:

Republika Popullore e Luhanskut është 99 për qind e çliruar, domethënë territori i saj dhe Donetsk, Kherson, Zaporozhye – më shumë se 70 për qind. Njësitë tona, djemtë tanë, po ecin përpara dhe çlirojnë territoret njëri pas tjetrit.

Problemi është se Putini aneksoi katër rajone të Ukrainës, por pa i marrë ato plotësisht, kështu që aneksimi është kryesisht vetëm në letër. Ai nuk e pushtoi Zaporozhyen, të cilën sipas kushtetutës dhe ligjit e konsideron “qytet në Rusi”, gjë që vlen edhe për Slavyansk dhe Kramatorsk, por edhe për Kherson, të cilin e pushtoi, por shpejt e humbi. Dëshira e Putinit për të pushtuar plotësisht këto zona nuk e ndihmon procesin e paqes, i cili kërkon kompromise, por Putini nuk dëshiron t’i bëjë ato.

 

Duke sfiduar legjitimitetin e Zelenskit dhe duke kërkuar një administratë të përkohshme

Putini e vë në pikëpyetje legjitimitetin e Volodymyr Zelenskit, duke theksuar se në Ukrainë nuk janë mbajtur zgjedhje për një kohë të gjatë, por sipas nenit 11, pika 3 të Ligjit për gjendjen e jashtëzakonshme në Ukrainë, mandati i presidentit zgjatet, dhe sipas nenit 19, pika 1, zgjedhjet nuk mbahen, prandaj Zelenski është president legjitim. Me këtë kërkesë si justifikim për të mos nënshkruar një marrëveshje paqeje me Zelenskin, Putini tregon se nuk dëshiron të nënshkruajë asgjë, dhe dëshmi për këtë është edhe ky propozim i tij, i cili është plotësisht absurde, sipas të cilit, nën patronazhin e OKB-së, duhet:

… të shqyrtojë mundësinë e futjes së një administrate të përkohshme në Ukrainë. Dhe pse? Të zhvillojë zgjedhje demokratike dhe të sjellë në pushtet një qeveri të aftë që ka besimin e popullit dhe më pas të fillojë negociatat me të për një marrëveshje paqeje, për të nënshkruar dokumente legjitime.

Kjo duket më shumë si një shaka sarkastike (në gjuhën e internetit: trolling) sesa një propozim serioz për arritjen e paqes. Putini po vepron këtu sikur Ukraina ka kapitulluar dhe tani po vendoset struktura e saj e ardhshme. Por Putini nuk e mundi Ukrainën, sepse nuk ia arriti qëllimit të vendosur për të ashtuquajturin denazifikimi, që nënkuptonte kapjen e Kievit dhe rrëzimin dhe lustrimin e qeverisë atje, të cilën ai e përshkruan rrejshëm si “nazist”.

Zelenski është me origjinë hebreje dhe nuk mund të jetë nazist dhe Ukraina e ndaloi nazizmin me një ligj të miratuar më 9 prill 2015. Ukraina është një shtet demokratik, ndryshe nga Rusia, ku Putin ka sunduar në mënyrë autoritare për 26 vjet dhe ku shumica e kandidatëve me ndikim të opozitës së Putinit janë vrarë.

Ka një numër të caktuar neo-nazistësh në Ukrainë, por ata janë të margjinalizuar. Ata ranë në sy gjatë periudhës kaotike të vitit 2014, e cila më pas u vu nën kontroll dhe për të cilën kemi shkruar tashmë. Dhe, për ironi, neo-nazistët rusë si Alexei Milchakov me skuadrën Rusich po marrin pjesë në agresionin kundër Ukrainës.

Putini tani dëshiron të arrijë qëllimin e tij duke përdorur Trumpin, i cili është dashamirës ndaj tij, për t’i bërë presion Zelenskit që të mbajë zgjedhje, pas të cilave dikush më i pranueshëm për Putinin mund të zërë vendin e tij. Por SHBA-të e kanë hedhur poshtë idenë e një administrate të tillë të përkohshme dhe tashmë po e humbin durimin me Putinin, të cilin Trump madje e ka kërcënuar me sanksione të reja dhe më të ashpra.

Një vështrim prapa në traktatet e dështuara të paqes dhe kërcënimet ndaj britanikëve

Në vend që të përqendrohet te marrëveshja e ardhshme për paqe, Putini kthehet te disa marrëveshje të vjetra si Minsk 1 (5.9.2014) dhe Minsk 2 (12.2.2015), për dështimin e të cilave i hedh fajin ukrainasve dhe partnerëve të tyre perëndimorë, edhe pse Rusia dhe të ashtuquajturat DNR dhe LNR e kanë shkelur atë marrëveshje.

Putin gjithashtu u tha oficerëve të nëndetëseve se si Rusia negocioi paqen në pranverën e vitit 2022, kur u arrit një marrëveshje me ukrainasit në Stamboll, por ata gjoja e refuzuan atë nën ndikimin e Boris Johnson, megjithëse fillimisht kishin rënë dakord me draftin e asaj marrëveshjeje:

E kanë inicializuar, e kanë firmosur tashmë, gjithçka i ka kënaqur. Më pas, siç dihet, nga Evropa, më saktë nga Britania e Madhe, ish-kryeministri z. Johnson, erdhën kuratorë të tyre, i cili e bindi udhëheqjen ukrainase se duhej vazhduar lufta e armatosur. Ai ndoshta ka harruar se ka kolektivë si tuajat dhe pasuri si nëndetësja juaj. Ai padyshim se ka harruar ose nuk e kuptojnë fare se çfarë është populli rus, çfarë ka në shpirtin dhe zemrën e popullit tonë kur bëhet fjalë për sigurinë e Atdheut.

Këto tirada patriotike të Putinit nuk kontribuojnë në asnjë mënyrë në negociatat aktuale të paqes, dhe megjithëse disa diplomatë ukrainas ranë dakord me një pjesë të projekt-marrëveshjes në Stamboll, në përgjithësi, ata nuk deshën ta nënshkruajnë atë dhe kështu bënë.

Sipas Ukrainës, nuk ishte një marrëveshje, por një ultimatum me një sërë kërkesash që duhej të përmbushte (për të reduktuar ushtrinë, për të mos u anëtarësuar në NATO, etj.), që praktikisht do të nënkuptonte kapitullim, pas së cilës nuk do të kishte mbrojtje nga sulmet e ardhshme ruse. Garantues i sigurisë së saj, sipas marrëveshjes, do të ishte Rusia, gjë që është absurde, sepse ajo është agresore dhe tashmë ishte garantuese me Memorandumin e Budapestit të vitit 1994, të cilin e shkeli me pushtimin e Krimesë në 2014.

Dezinformimi se ukrainasit ishin gati të nënshkruanin marrëveshjen në Stamboll në vitin 2022, por u dekurajuan nga Johnson, bazohet në deklaratat e negociatorit ukrainas David Arakhamia, të cilat u keqinterpretuan nga dezinformatorët rusë.

Sipas tyre, Johnson e bëri këtë gjatë vizitës së tij në Kiev më 9 prill 2022, por harrohet se Rusia tashmë ishte mundur në betejën për qytetin, gjë që tregoi se nuk ishte e pathyeshme dhe kontribuoi që ukrainasit të hiqnin dorë nga marrëveshja e Stambollit.

Zbulimi i krimeve të luftës ruse dhe varrezave masive në Bucha, Irpin dhe vende të tjera përreth Kievit gjithashtu kontribuoi në këtë. Nuk ka asnjë provë të fortë për ndikimin e Johnson mbi ukrainasit. Ai gjoja sapo kishte arritur në përfundimin se marrëveshja nuk kishte asnjë pikë dhe ata nuk ishin të etur për ta nënshkruar atë gjithsesi.

Edhe nëse Johnson ka ndikuar tek ata, kjo tashmë është histori dhe Putini duhet të përqendrohet në negociatat aktuale të paqes. Por gjatë vizitës së tij në nëndetëse, ai kërcënoi ukrainasit, por edhe britanikët, të cilët i cilësoi si agresivë ndaj Rusisë.

Në realitet nuk janë, por vetëm propozojnë paqeruajtësit e tyre, të cilët do të mbikëqyrnin zbatimin e marrëveshjes së paqes, por Rusia e refuzon këtë. Është e rëndësishme për Ukrainën që dikush të jetë garantues i asaj marrëveshjeje, sepse edhe nëse nënshkruhet, Rusia mund ta shkelë atë dhe të sulmojë sërish. Kërkesa e Ukrainës për garanci sigurie është e kuptueshme, ndryshe nga kërkesat e Rusisë, të cilat janë irracionale.

Konkluzioni

Putin flet për “rrahjen” e forcave ukrainase dhe refuzon një “armëpushim”, paqeruajtësit evropianë dhe një marrëveshje me udhëheqjen “jolegjitime” të Ukrainës, dhe ai vetëm pjesërisht pranoi idenë e një armëpushimi 30-ditor – për të ndaluar sulmet në Detin e Zi dhe në infrastrukturën energjetike. Por ai nuk e respekton as këtë dhe vendos një sërë kushtesh dhe e interpreton në mënyrë arbitrare, kështu që konkludojmë se Putini thjesht nuk dëshiron paqe. Dhe, më e keqja, ai vazhdon të sulmojë civilët në Ukrainë, e cila nuk kontribon për paqen.

 

Të gjitha komentet dhe vërejtjet në lidhje me këtë dhe artikujt e tjerë të Vërtetmatës-it, kërkesat për korrigjime dhe sqarime, si dhe sugjerimet për verifikimin e deklaratave të politikanëve dhe premtimeve të partive politike, mund t’i dorëzoni përmes këtij formulari