Kundërspin: Aspekti humanitar i shqetësimit të “Levicës” për tanket është qëndrimi i maskuar i Moskës

Është jashtëzakonisht e papërgjegjshme që nën maskën e “shqetësimit humanitar për ukrainasin”, të “shitet” qëndrim i maskuar rus se Ukraina nuk ka të drejtë për vetëmbrojtje. Ky është pikërisht qëndrimi politik i “Levicës”, i cili në fakt është spin, sepse jo vetëm që heq të drejtën e vetëmbrojtjes, duke rrezikuar kështu një sërë të drejtash të tjera të njeriut, por është shumë i ngjashëm me qëndrimin e Moskës për kushtet për përfundimin e luftës së shkaktuar nga “operacioni i tyre special ushtarak”.

 

Shkruan: Теоfill Bllazhevski

 

“Levica” i komunikoi publikut një opinion për dhurimin e RMV-së të një pjese të tankeve T-72 për Ukrainën, me çka në një pjesë të qëndrimit të tyre vërehet spin:

Spin: Ministria e Mbrojtjes konfirmoi informacionin se pamjet dhe video incizimet që tregojnë se rreth 10 tanke T-72, dërgohen në Ukrainë. Tanket që janë dërguar janë pjesë e korpusit të kufizuar tankist të ARM-së, i cili numëron vetëm rreth 30 tanke. Kjo vjen pas një sërë donacionesh të mëparshme të pajisjeve ushtarake nga arsenali tashmë i kufizuar i ARM-së….

…Nga aspekti humanitar, dërgesa të tilla vetëm sa do të zgjasin agoninë e ukrainasit të zakonshëm, pa ndryshuar rezultatin përfundimtar të operacionit special ushtarak.

[Burimi: Levica – kumtesë/ueb – data: 29.07.2022]

Kundërspin: Partia politike parlamentare “Levica” shprehu publikisht qëndrimin e saj politik në lidhje me dhurimin nga RMV të një numri të panjohur tankesh (të paktën 10) për Ukrainën, ndërsa në një pjesë të kumtesës shihet një e vërtetë e shtrembëruar, gjegjësisht spin, që maskohet me mjeshtëri pas shprehjes “aspekti humanitar”.

“Levica” në kumtesë thekson katër arsye pse e konsideron si hap të gabuar dhurimin e tankeve T-72 b, pjesë e batalionit të vetëm të tankeve të Ushtrisë (ARM), ndërsa në justifikimin e parafundit thuhet se “dërgesa të tilla do të vazhdonin vetëm agoninë e ukrainasit të zakonshëm pa ndryshuar rezultatin përfundimtar të operacionit special ushtarak”. Me fjalë të tjera, mos i dërgoni armë popullit, do të vuajnë më shumë.

Edhe nga pikëpamja etiko – kishtare dhe logjike, ky qëndrim moralizues është i dyshimtë dhe i pavërtetë. Një qëndrim i tillë në përkthim do të thoshte – kush ty me gurë, ti atë me dashuri, që i afrohet mësimit të krishterë për “faqen tjetër”, që po ta shikojmë nga këndvështrimi i respektit parimor për vetë kishën, derogohet në kufijtë maksimalë. Sepse kisha më e madhe ortodokse në botë – ajo ruse, jo vetëm që nuk respekton perëndishmërinë duke mos respektuar dashurinë mes njerëzve dhe duke mos u bërë keq të tjerëve, por duke mbështetur hapur ushtrinë dhe veprimet e saj në Ukrainë, nxit vrasje dhe luftë.

Por, shikuar edhe nga pikëpamja e të drejtave themelore të njeriut, ky qëndrim i “Levicës” është në konflikt dhe nënkupton shkeljen e tyre dhe për rrjedhojë është shtrembërim i së vërtetës. Sepse mos dërgimi i armëve do të thoshte mos pasje të mjeteve për vetëmbrojtje, gjë që do të çonte në nënshtrimin e agresorit që hyn në vend të huaj dhe në territorin e huaj me forcë dhe fuqi ushtarake, gjë që është në kundërshtim me të drejtën ndërkombëtare. Dhe në realitetin siç është sot në Ukrainë, kjo do të nënkuptonte në praktikë kërcënim të një sërë të drejtash të njerëzve, para së gjithash jetën, lirinë dhe sigurinë (neni 3 i Deklaratës Universale të OKB-së për të Drejtat e Njeriut), pastaj e drejta për të mos qenë skllav ose subjekt (neni 4 i deklaratës), e drejta për të mos iu nënshtruar torturës ose trajtimit mizor, çnjerëzor dhe poshtërues (neni 5 i deklaratës), kërcënohet gjithashtu liria e lëvizjes (neni 13 i deklaratës) etj.

Por më e rëndësishmja, ky qëndrim politik i “Levicës” përkon shumë me qëndrimin e Moskës zyrtare për perspektivat e ndalimit, pra përfundimit të luftës në Ukrainë. Disa deklarata të tilla janë regjistruar që nga muaji mars e deri më sot, dhe këtu do të veçojmë vetëm atë të fundit të ministrit të Punëve të Jashtme të Federatës Ruse, Sergej Lavrov, i cili një muaj më parë gjatë vizitës së tij në Turkmenistan tha:

Sa më shumë armë që Perëndimi të dërgojë në Ukrainë, aq më gjatë do të zgjasë konflikti.

E thjeshtuar dhe e përkthyer, kjo përkon shumë me qëndrimin e “Levicës” dhe shqetësimin e saj për ukrainasin e zakonshëm (në deklaratë shkruhet me shkronja të vogla) ose thënë ndryshe, të mos dërgojmë ne armë si donacion me qëllim që ukrainasit të kenë mjete për vetëmbrojtjen e tyre, për t’i dhënë fund vuajtjeve të tyre (duke rënë dakord që të kufizohen në të drejtat e tyre, nga e drejta e lëvizjes te e drejta për jetën).

Argumentet e tjera të “Levicës” janë logjike dhe të përshtatshme për debat publik – nëse Qeveria dhe Ministria e Mbrojtjes po e dobësojnë pozitën mbrojtëse të Maqedonisë, nëse kjo kërcënon furnizimin me energji të vendit për shkak të aplikimit të sanksioneve ruse, nëse inkurajohet tregu i zi i armëve etj. Këtu çdo aktor përgjegjës do të kishte diçka për të thënë për “tanket e gjeneratës së tretë” siç thotë Ministria e Mbrojtjes (dmth të vjetruara), por edhe për të parë aspektet dhe shembujt realë nga fusha e betejës në vetë Ukrainë, ku shihet se me armë moderne antitank të tipit të sistemeve të lehta antitank amerikane dhe britanike, ky lloj tankesh, i njëjti T-84 edhe më i avancuar, janë objektiv i lehtë për shkatërrim, i cili në raport ekonomik të çmimit të kostos (tanku kryesor luftarak kundër sistemit të lehtë antitank), është i pakrahasueshëm në favor të mendimit se ky i fundit do të ishte më efektiv për nevojat e hapësirës mbrojtëse të vendit.

Kur përmendim të drejtat themelore, sigurisht kemi parasysh edhe nenin 19 të Deklaratës Universale të OKB-së për të Drejtat e Njeriut, për të drejtën e çdo individi për të pasur mendim dhe për ta shprehur publikisht atë mendim, duke përfshirë të drejtën e medias për ta bërë këtë, pa ndërhyrje dhe për të dhënë e marrë informacion pavarësisht kufijve.

Por kjo e drejtë mbart me vete edhe përgjegjësinë për mendimin e shprehur. Prandaj, është jashtëzakonisht e papërgjegjshme që nën maskën e shqetësimit humanitar për ukrainasin, “të shitet” qëndrimi i maskuar rus se Ukraina nuk ka të drejtë të vetëmbrohet dhe se lufta do të përfundojë kur Kievi zyrtar të kapitullojë.

Meqë ra fjala, kur moralizohet kjo çështje, gjithsesi se nuk fshihet fakti që tanket janë blerë dhe paguar nga Republika e Maqedonisë në vitin 2001 pikërisht nga Ukraina, kur, për shembull, sipas dëshmisë së aktorëve kryesorë të asaj kohe në vend, Rusia “as që e ngriti telefonin” ndaj kërkesave për blerjen e armëve për nevojat e ARM-së nga vendi i tyre.

Të gjitha komentet dhe vërejtjet në lidhje me këtë dhe artikujt e tjerë të Vërtetmatës-it, kërkesat për korrigjime dhe sqarime, si dhe sugjerimet për verifikimin e deklaratave të politikanëve dhe premtimeve të partive politike, mund t’i dorëzoni përmes këtij formulari