Konfuzion i qëllimshëm në kronologjinë e luftës dhe manipulimeve të tjera rreth Ukrainës
Një postim në Facebook rendit ngjarje nga historia e fundit e Ukrainës, duke krijuar përshtypjen e rreme se ukrainasit ishin agresivë dhe Rusia iu lut atyre të vinin në vete, por në fund u “detyrua” të merrte masa ushtarake, duke justifikuar kështu pushtimin e Ukrainës. Këtu ka edhe një manipulim, i cili është i zakonshëm në mesin e propagandistëve pro-rusë, që është krijimi i konfuzionit në rendin e ngjarjeve historike, në mënyrë që publiku të hutohet se “kush e filloi i pari”.
Ukrainë – *Përmbysi qeverinë 2014*
Rusi – Ju lutem ndaloni!
Ukraina – *Varni të gjithë rusët.! Lavdi ukrainasve* Dërgojini në Rusi!
Rusia – Seriozisht, ju lutem ndaloni!!
Ukrainë – *Digjni rusët të gjallë në Odessa*
Rusia – wtf stop!!!!
Ukrainë – *8 vite masakra e rusëve në Donbass*
Rusi – Paralajmërimi i fundit, ju lutem ndaloni!!
Ukraina – *dëshiron të anëtarësohet në NATO dhe po përgatit një ofensivë të madhe kundër PDR-së dhe LDPR-së për spastrimin etnik të Krimesë dhe Donbass*
Rusia – Mirë MINSK 1,2 & Stambolli, nisim !!!!
Ukrainë – *WTFFFFFFFF PSE? NUK BËMË ASGJE! NJERËZIT E BOTËS NA NDIHMONI! NATO NDIHMË! TË DREJTAT TONA TË NJERIUT JANË NË KËRCËNIM!!!!!*
Rusi – Ne ju paralajmëruam!
Ne ju ofruam kohë mjaft të gjatë.. kështu që… po i marrim 4 ZONAT tona!
Këtu shohim një manipulim të zakonshëm, që është krijimi i konfuzionit në sekuencën e ngjarjeve, në mënyrë që publiku të hutohet se kush e filloi i pari konfliktin në Ukrainë.
Njoftimi përdor sulmin e famshëm me zjarrvënie, në të cilin pësuan aktivistët pro-rusë në Odessa, për të justifikuar pushtimin rus të Ukrainës si parandalim të gjenocidit, por zjarrvënia ndodhi më 2 maj 2014 dhe Rusia pushtoi në fund të shkurtit 2014. Objektivi atëherë ishte Krimea, e cila u aneksua më 18 mars 2014. Rusia e aneksoi atë në mënyrë të paligjshme dhe gjithashtu nxiti separatizmin në Donbass, duke dërguar agjentë të saj si Igor Girkin-Strelkov.
(Pro)aktivistët rusë protestuan më pas në Donetsk dhe Lugansk dhe kapën administratën lokale dhe në prill 2014 u krijuan të ashtuquajturat Donetsk dhe Republika Popullore e Luhanskut (DPR dhe LNR) dhe kur ishte fjala për Odessan, ukrainasit nuk donin ta lejonin.
Pra, pushtimi rus nuk është hakmarrje për zjarrvënien, por zjarrvënia ishte hakmarrje për agresionin rus. Zjarrvënia ishte një ngjarje e shëmtuar, por duhet thënë pse ndodhi:
Atë ditë pati demonstrata dhe trazira, në të cilat detashmenti pro-rus i Odessa-s i Vitaly Budko-Botsman hapi zjarr ndaj aktivistëve pro-ukrainas, duke vrarë Igor Ivanov dhe Andrey Biryukov, të cilat shefi i policisë pro-ruse Dimitry Fuchedzhi nuk arriti ta parandalonte. Objektivisht edhe pala tjetër u angazhua në dhunë.
Aktivistët pro-ukrainas më pas u nisën për t’u përballur me pro-rusët, të cilët po mblidheshin me tenda përpara Shtëpisë së Sindikatave në Odessa dhe ata u barrikaduan brenda. Të dyja palët përdorën kokteje molotov, të cilat fatkeqësisht rezultuan me djegie të shtëpisë dhe viktima.
Nuk ishte një akt i paprovokuar gjenocidi i drejtuar kundër një grupi të tërë etnik, por ishte drejtuar kundër një grupi separatist. Më parë, ukrainasit përmbaheshin nga dhuna, veçanërisht në Krime dhe madje edhe në Donbass. Vetëm më 12 Prill 2014 Strelkov sulmoi qytetin e Slavyansk, ukrainasit filluan të ashtuquajturat Operacioni Anti-Terrorist (ATO) dhe Lufta e Donbasit, në të cilën Rusia u përfshi fshehurazi dhe e gjithë kjo krijoi zemërim që shpërtheu në Odessa.
Kremlini përhapi lajme të rreme si “ukrainasit kryqëzuan një fëmijë të vogël në Slavyansk”, por në fund, vetë rusët pranuan se nuk kishte prova për këtë. Kishte teprime individuale nga pala ukrainase, por jo ekuivalente me masakrat në Srebrenicë apo Buça, për shembull. Ndryshe nga Mariupol, Bakhmut, Avdiivka apo qytete të tjera të Ukrainës, të cilat rusët i masakruan dhe i rrafshuan me tokë, Donetsk dhe Lugansk janë ruajtur pak a shumë.
Popullsia e Donbasit nuk e mbështeti masivisht të ashtuquajturin DPR dhe LNR, kështu që ata nuk mbuluan të gjithë rajonin, por u përhapën vetëm me pushtimin gjithëpërfshirës rus që filloi në 2022. Rusia nuk e mban të gjithë Donbasin edhe tani (p.sh. Slavyansk, Kramatorsk dhe qytete të tjera).
Dhe, në Donbass nuk dominojnë rusët etnikë, por ukrainasit, të cilët flasin rusisht, që është pasojë e asimilimit (rusifikimit) nën sundimin e Rusisë cariste dhe BRSS-së.
Konkretisht, Rusia cariste abuzoi me Traktatin e Pereyaslavl (1654) për të nënshtruar Ukrainën, pas së cilës ajo persekutoi gjuhën ukrainase me ndalime të tilla si Qarkorja e Valuev (1863) dhe Dekreti Emsky (1876) dhe Rusia Sovjetike shtypi Republikën e pavarur Popullore të Ukrainës (1918-19) dhe e zëvendësoi atë në SHBA (1918-19), ku ukrainasit vuajtën nga spastrimet e Stalinit, uria etj.
Kjo është arsyeja pse ukrainasit në vitin 2014 protestuan kundër vasalitetit pro-rus të Presidentit Viktor Janukoviç, i cili ishte edhe jashtëzakonisht i korruptuar dhe që i rrahu dhe i qëlloi. Qeveria nuk u rrëzua – siç pretendon njoftimi – por më 28 janar 2014, kryeministri Mykola Azarov dha dorëheqjen dhe Yanukovych u shkarkua nga parlamenti më 22 shkurt 2014. Të dy më pas ikën në Rusi, e cila kishte kryer agresion kundër vendit të tyre.
Dhe fakti që më 30 shtator 2022, Rusia aneksoi ilegalisht katër rajone ukrainase, nuk do të thotë se ajo “i mori ato përsëri”. Dikur quhej Novorossia jo sepse ishte fillimisht rus, por sepse ishte pushtuar rishtazi. Sipas regjistrimit të vitit 1897 të Rusisë cariste, shumica atje ishin sigurisht ukrainas, të quajtur atëherë Rusët e Vogël.
Njoftimi është përkthyer në mënyrë të ngathët nga një burim i huaj, kështu që përmban pjesë të përziera në maqedonisht dhe anglisht, kështu që le t’i shpjegojmë: DPR është (Republika Popullore e Donetskut), e cila është e ashtuquajtura DNR; LPR është (Republika Popullore e Lugansk), e cila është e ashtuquajtura LPR; dhe OSU është një shkurtim për Operacionin Special Ushtarak (ashtu siç është OSU për Operacionin Special Ushtarak, një eufemizëm për agresionin rus kundër Ukrainës).
Këtu përmenden edhe dy marrëveshjet e paqes të Minskut (2014-2015), të cilat pretendohet se i ka shkelur Ukraina, gjë që është një narrativë e zakonshme mes propagandistëve pro-rusë, por ata heshtin për shkeljen e mëparshme të Rusisë të Memorandumit të Budapestit, të nënshkruar më 5 dhjetor 1994. Sipas asaj marrëveshjeje, Ukraina ia dorëzoi Rusisë armët e saj bërthamore sovjetike në këmbim të garancive të sigurisë, por Rusia megjithatë sulmoi Ukrainën, së pari në vitin 2003, kur uzurpoi për një kohë të shkurtër ishullin Tuzla pranë Krimesë, gjë që pothuajse çoi në luftë.
Duke marrë parasysh të gjitha faktet të deklaruara deri më tani, ne e vlerësojmë njoftimin si të pavërtetë.
Të gjitha komentet dhe vërejtjet në lidhje me këtë dhe artikujt e tjerë të Vërtetmatës-it, kërkesat për korrigjime dhe sqarime, si dhe sugjerimet për verifikimin e deklaratave të politikanëve dhe premtimeve të partive politike, mund t’i dorëzoni përmes këtij formulari