Disa të pavërteta të Osmanit se pse nuk do të kishte zgjedhje lokale

Nga admin 0
Б. Османи: Фото: скриншот

Në arsyet e tij pse nuk do të ketë zgjedhje lokale në vjeshtë, Osmani përmend disa të pavërteta mbi të cilat e mbështet qëndrimin e tij se shqiptarët në vend janë delegjitimuar dhe se kjo nënkupton krizë të thellë politike. Ndër të pavërtetat janë rrezikimi i gjuhës shqipe, mosekzistenca e Badinterit, rrezikimi i Marrëveshjes Kornizë të Ohrit, përfaqësimi i drejtë etj…

Bujar Osmani, ish-kandidati për president i BDI-së dhe ish-zyrtar i lartë në ekzekutiv, në një intervistë për TV 21 ka shprehur disa të pavërteta për arsyet se pse do të ketë krizë të thellë politike dhe pse nuk do të ketë zgjedhje lokale në vjeshtë:

Nuk bëhet fjalë për BDI-në. Shqiptarët nuk do ta lejojnë. Nuk do ta lejojnë veten të shkojnë në punë nesër sikur asgjë nuk ka ndodhur, sepse ky është një detyrim moral, kombëtar dhe njerëzor ndaj atyre që dhanë jetën për këtë gjuhë. Dhe a do të sillemi sikur asgjë nuk ka ndodhur? Kryetari i Gjykatës Kushtetuese ka vendosur, dhe nesër do të dalim për kafe në qytet!? Dhe nesër do bëjmë fushatë për komunat!? Prandaj them, një krizë e thellë politike, e cila nuk mund të vazhdojë në të njëjtën mënyrë pa u ulur dhe pa diskutuar se çfarë do të bëjmë me Marrëveshjen e Ohrit, pa rivendosur Balancuesin, pa rivendosur Badinterin, legjitimitetin dhe pa garantuar gjuhën, nuk do të ketë politikë si zakonisht.

[Burimi: TV 21 – Osmani: Nuk do të ketë zgjedhje lokale..; – Data: 03.03.2025]

Arsyetim:

Disa të pavërteta vërehen në deklaratën e ish-kandidatit për president të BDI-së, Bujar Osmani, në përgjigje të pyetjes së një gazetari se si do ta pengonte opozita mbajtjen e zgjedhjeve lokale, kërcënim ky që më herët po atë ditë ishte bërë nga kreu i BDI-së, Ali Ahmeti, në lidhje me seancën e ardhshme në Gjykatën Kushtetuese për Ligjin për Përdorimin e Gjuhëve.

Duke qenë se fillon me pretendimin se shqiptarët e këtij vendi dhanë jetën për gjuhën shqipe, më mirë do të ishte të sqarohej më tej, sepse nuk ishte vetëm gjuha në fjalë, por edhe të drejta të tjera që ata kërkonin si kolektivitet. Konflikti i vitit 2001 filloi si një ambicie me pretendime territoriale të shprehura nga ish-UÇK-ja, vetëm për t’u shndërruar në luftë për të drejta më të mëdha kombëtare të pakicës shqiptare në Republikën e Maqedonisë së atëhershme (shih f. 10). Kjo rezultoi në Marrëveshjen Kornizë të Ohrit, e cila çoi në ndryshime në Kushtetutë. Me ndryshimet në nenin 7, me të cilin është inkorporuar amendamenti V i Kushtetutës, është zgjeruar vërtet përdorimi i gjuhës shqipe, e cila, e lidhur me përqindjen prej 20 për qind të popullsisë, është bërë gjuhë zyrtare njësoj si maqedonishtja. Dhe kjo e drejtë e garantuar mbetet dhe askush nuk po e prek. Por, sërish, konflikti nuk ishte vetëm për gjuhën, por përgjithësisht për zgjerimin e të drejtave të komunitetit shqiptar në sfera të shumta, gjë që mund të shihet nga dhjetëra amendamentet e Kushtetutës që janë pjesë përbërëse e këtij dokumenti themelor.

Osmani vazhdon të flasë për krizë të thellë politike nëse nuk “ulemi të diskutojmë se çfarë do të bëjmë me Marrëveshjen e Ohrit”. Nuk diskutohet për Marrëveshjen e Ohrit në asnjë grup apo bashkësi politike relevante në Republikën e Maqedonisë së Veriut. Ajo marrëveshje, pas dy dekadash e gjysmë, është inkorporuar në Kushtetutë, siç është shpjeguar më lart, dhe është zbatuar në mënyrë të duhur përmes shumë ligjeve dhe akteve nënligjore.

Në të njëjtën fjali, Osmani vendos si kusht edhe kthimin e Balancuesit. E pavërteta këtu është se sipas vendimit të Gjykatës Kushtetuese të 9 tetorit të vitit të kaluar, Balancuesi po hiqet nga rregullimi ligjor pozitiv për shkak të mospërputhjes së tij me të drejtat dhe liritë e tjera të qytetarëve, por kjo në asnjë mënyrë nuk nënkupton heqjen e dispozitave kushtetuese për përfaqësim të drejtë, të garantuara edhe me Kushtetutë. Për rrjedhojë, ekzekutivi është i obliguar që së bashku me ligjvënësit të paraqesin një akt të ri ligjor përmes të cilit do të zbatohet detyrimi kushtetues për përfaqësim adekuat dhe të drejtë.

Për më tepër, në të njëjtën fjali Osmani thekson “pa e rikthyer Badinterin”, pra parimin e votimit të dyfishtë, të inkorporuar edhe në Kushtetutën e vitit 2001, ky parim nuk është shfuqizuar dhe për këtë arsye Osmani thotë gënjeshtra dhe nuk është hera e tij e parë, siç dëshmon ky tekst nga “Vërtetmatësi”.

Ai e mbyll fjalinë me një të pavërtetë tjetër, “pa garantuar gjuhën”, të shpjeguar pjesërisht më sipër, por tani edhe një herë. Fakti që Gjykata Kushtetuese po hap një debat për Ligjin për Përdorimin e Gjuhëve bazuar në iniciativa të shumta për të kontrolluar përputhshmërinë e disa prej neneve me Kushtetutën dhe duke filluar me një debat përgatitor në të cilin duhet të marrë pjesë edhe një ekspert i lartë nga Komisioni i Venecias i Këshillit të Evropës, nuk do të thotë aspak se gjuha nuk është e garantuar. Garancia mbetet e ngulitur në Kushtetutë në nenin 7, i cili është identik me Amendamentin V (këtu), dhe seanca në Gjykatën Kushtetuese ka të bëjë me Ligjin për Përdorimin e Gjuhëve, i cili kundërshtohet në një nen ose nene të veçanta.

Për të gjitha më lartë, mund të konstatohet se deklarata e Osmanit bazohet në të pavërteta të shumta, duke e bërë deklaratën në tërësi të pavërtetë.

Burimet:

Vlerësuar nga: Teofil Blazevski

 

 

Të gjitha komentet dhe vërejtjet në lidhje me këtë dhe artikujt e tjerë të Vërtetmatës-it, kërkesat për korrigjime dhe sqarime, si dhe sugjerimet për verifikimin e deklaratave të politikanëve dhe premtimeve të partive politike, mund t’i dorëzoni përmes këtij formulari

Shkrime hkrime të ngjashme Më shumë nga autori

Your email address will not be published.

Јазици MK SQ EN